‘De Hollander’ – verscheen in 2022 – 256 pagina’s
‘De duiker’ – verscheen in 2023 – 320 pagina’s
‘De redder’ – verscheen in 2024 – 316 pagina’s

Mathijs Deen heeft een fascinatie voor het Waddengebied. Dat is begonnen toen hij als kind vanuit Twente (waar hij is geboren en opgegroeid) op vakantie ging op de Waddeneilanden. Die fascinatie duurt tot op de dag van vandaag. In mijn geval is het mijn vader die als jonge vrijgezel op ‘Plaat’ heeft gewerkt die de kiem heeft gelegd voor mijn gevoel bij de Wadden. Veel verhalen heeft mijn vader er niet over verteld, maar over de loop der jaren heb ik een en ander weten te reconstrueren. Onlangs zelfs dat hij aan de Waddendijk boven Warffum is geboren. Na het overlijden van mijn vader ben ik twee keer met een excursie naar Rottumeroog geweest in een poging ’te zien wat mijn vader heeft gezien’. Ik denk dat daar het begin van mijn fascinatie voor het Waddengebied ligt; een poging om mijn toch ietwat zwijgzame vader beter te begrijpen nu hij er niet meer is…
Het was een erg kort gesprekje in Augustus 2021 tijdens Noorderzon in het Noorderplantsoen in Groningen. Toch wist hij in één zin de kern van mijn verhaal naar hem toe te pakken. Ben het ook met de schrijver eens trouwens…

Een paar jaar geleden kregen we – als werknemers van Avebe – tegen de kerstdagen een ‘twinkeling’ als kerstgeschenk. Het was een code die online in te wisselen was voor een boek, een geurtje of iets dergelijks. Bij eerdere ‘twinkelingen’ had ik steeds voor een boek gekozen, dus dat had ook deze keer mijn voorkeur. De ellende begint dan pas. Welk boek te kiezen? Er bleek een lijst van boeken te zijn met verschillende prijzen. Mijn bon gaf aan dat het beschikbare saldo 2500 ‘twinkelingen’ was; dat gaf gelijk een beperking aan in de beschikbare titels. Het geluk was aan mijn kant, want na verloop van tijd zag ik een boek van Mathijs Deen voor de prijs van 2500 ’twinkelingen’. Jaren daarvoor had ik tijdens Noorderzon in het Noorderplantsoen in Groningen eens een lezing van deze schrijver bijgewoond en een ter plekke aangeschaft boek over de geschiedenis van de Wadden laten signeren.

‘De duiker’ was in 2024 niet alleen genomineerd voor ‘De Gouden Strop’, maar heeft de NBD Biblion Gouden Strop 2024 ook gewonnen. Je moet een aardig goede thriller kunnen schrijven om hiervoor in aanmerking te komen…

Ik bestelde dus ‘De Hollander’ van Mathijs Deen en nam het de eerstvolgende korte vakantie mee naar het Airbnb-huis dat we voor die vakantie hadden geboekt. Op een goede dag begon ik aan ‘De Hollander’ en kwam er achter dat dit Mathijs Deen’s eerste poging was een Waddenthriller te schrijven. Tijdens het lezen was ik verbijsterd. Aan het einde van de dag had ik m’n boek uit (ten koste van een lichte hoofdpijn). Ter plekke besloot ik dat ik ook ‘De duiker’ wilde gaan lezen. Tijdens een volgende korte vakantie ging dat boek mee. ‘De duiker’ bleek het tweede deel van een trilogie te zijn. Het effect op mij was precies hetzelfde als bij het eerste boek. Aan het einde van de dag had ik het boek uit (met opnieuw een lichte hoofdpijn als neveneffect). Onlangs heb ik ‘De redder’ gelezen. Daar heb ik twee middagen werk mee gehad. Door iets langzamer te lezen bleef de hoofdpijn mij deze keer bespaard…

Wat trekt mij in deze drie boeken? De compactheid van manier van schrijven van Mathijs Deen. Hij is op een bepaalde manier zuinig met zijn woorden en schrijft – naar mijn gevoel – een beetje zoals de Noord-Groningers van de vorige generatie waren/zijn. Een beetje stug en vooral niet al te royaal met woorden. De aard en de eigenaardigheden van het landschap, van het gebied, komen ook ruimschoots aan de orde. Ik heb het gevoel dat ik, tijdens het lezen van deze drie titels, kijk naar de mensen die meemaken wat er geschreven is. Ik ben op die manier een soort van onzichtbare aanwezige in het verhaal geworden. Dat zorgt ook voor een soort van gretigheid bij het lezen. Je leest een dergelijk boek in één ruk uit als je jezelf geen beperkingen oplegt. Ik heb ergens gelezen dat er nog één of twee titels aan de huidige trilogie zullen worden toegevoegd. Ergens anders las ik dat Mathijs Deen daar niet zo gek veel over te zeggen had – dat het vooral aan Lieuwe Cupido zou liggen… Ik ben heel erg benieuwd en ga eventuele volgende delen ook zeker aanschaffen en lezen! Dat laatste, dat raad ik jullie als lezers van deze site ook aan…

En waar gaan die Waddenthrillers dan over?

Over ‘De Hollander’. Een Nederlands patrouilleschip stuit op een verdronken wadloper, aangespoeld op de drooggevallen zandplaat De Hond. Voordat de vloed het lichaam meesleurt, bergt de bemanning het en neemt het mee naar Delfzijl. Het slachtoffer heeft de Duitse nationaliteit, de zandplaat bevindt zich in betwist grensgebied. De Duitse justitie eist dat het slachtoffer onmiddellijk wordt uitgeleverd, maar de Nederlandse brigadecommandant weigert. Een internationaal conflict is geboren. Terwijl de leidinggevenden ruzie maken, stuurt de tweede man van de Bundespolizei See in Cuxhaven heimelijk een rechercheur naar Delfzijl om op informele wijze een onderzoek te starten. Zijn naam is Liewe Cupido, Duitser van geboorte, opgegroeid op Texel. Zijn Duitse collega’s noemen deze eigenzinnige, zwijgzame collega ‘de Hollander’. Het slachtoffer blijkt een ervaren wadloper en hoe meer Cupido te weten komt, hoe raadselachtiger de omstandigheden omtrent diens dood lijken te worden.
Over ‘de duiker’. Als een Nederlandse berger op zoek naar een container in de Duitse Bocht tot zijn verrassing het wrak ontdekt van de Hanne, een kleine vrachtvaarder die in 1950 in een zuidwesterstorm verging, slaat zijn enthousiasme algauw om in sombere gelatenheid. Want de Hanne blijkt niet alleen voor een miljoen euro aan koper te herbergen, maar ook het stoffelijk overschot van een duiker: zijn handen gevouwen en de polsen met handboeien vastgemaakt. Het onderzoek van rechercheur Liewe Cupido leidt naar een duikclub op Terschelling. Hoe dichter Cupido de dader op het spoor komt, hoe meer hij verstrikt raakt in een confronterende zaak waarin vaders en zonen elkaar tot het uiterste proberen te beschermen.
Over ‘de redder’. Nederlandse vakantiegangers vinden aan de kust van Northumberland de skeletresten en een reddingsvest van een drenkeling. Het reddingsvest blijkt afkomstig te zijn van de sleepboot Pollux, die eenentwintig jaar eerder ten noorden van Rottumerplaat is gezonken. Reddingsbrigades van Ameland en het Duitse eiland Norderney konden destijds alle bemanningsleden redden, behalve de kapitein. De recherche onderzoekt de zaak. Is de gevonden man de vermiste kapitein? Waarom willen de vrouw en dochter van de kapitein niet meewerken aan het onderzoek? De herinneringen van de redders spreken elkaar tegen. Is het te lang geleden om de precieze omstandigheden te achterhalen? Of hebben de redders andere motieven en verbergen ze iets? Liewe Cupido laat de zaak over aan een jonge collega en vertrekt naar Texel. Hij is bezig met de dood van zijn eigen vader, die verdronk toen hij zestien was, en wil daar een oud-visser over spreken. Maar als zijn collega Xander Rimbach op Norderney wordt vergiftigd, raakt hij alsnog bij de zaak betrokken.

Aanvulling: De foto bovenaan dit stukje vond ik op het Internet. Het is een luchtfoto van Rottumeroog en, iets meer naar de bovenrand van de foto, het min of meer nieuwe eiland Zuiderduintjes.

Onderaan de post is een blokje waar u een reactie achter kunt laten. Ik stel dat zeer op prijs! U wordt gevraagd om een mailadres. Dit mailadres wordt niet gepubliceerd, maar stelt mij – als beheerder van deze site – in staat om te reageren op uw reactie.